Iman (58)
Op de stoep komen twee vrouwen en een man aangelopen. Iman, een van de vrouwen zwaait en zegt van een afstand goedendag. Ik loop naar ze toe en vraag of ze een kopje koffie willen drinken. Dat hoef ik geen twee keer te zeggen. De drie nemen plaats in de huiskamer en vragen direct of er ook gerookt mag worden. Dat mag. Onder het genot van sigaretten, koffie en koekjes beginnen we te praten. Iman neemt het woord want de vrouw en de man – haar zus en de man van haar zus – spreken geen Nederlands.
Iman begint uit zichzelf te vertellen over de buurt waarin ze woont en dat ze altijd op zoek is naar samenhorigheid en speelsheid. Ze is hier 30 jaar geleden komen wonen samen met haar man. Door heftige omstandigheden woont ze nu in Alkmaar, eerst 3 maanden in een AZC en daarna in Bergen. In deze buurt woont ze nu 15 jaar.
Iman heeft 6 kinderen en 16 kleinkinderen en noemt zich ‘de rijkste vrouw op de hele wereld’.
‘Alles is goed hier. Mijn kinderen en kleinkinderen zijn gezond, we hebben een mooi leven en delen veel, wat wil een mens nog meer?’
Ze is blij dat ze de Nederlandse taal spreekt, want met alleen ‘goedendag’ zeggen kan je je niet echt verbinden vind ze.
‘Je verbind je door met elkaar te praten en verhalen te delen maar ook door veel dingen met elkaar te ondernemen’. Ik vind het belangrijk om heel goed om te gaan met mijn buren. Als ik ergens kan helpen, waarom niet? Ik zorg altijd dat iedereen mee mag doen; willen er kinderen uit de buurt mee voetballen, natuurlijk! We doen het met elkaar, daar draait het om. Als er een buurvrouw nog niet heeft gegeten heb ik altijd genoeg. Of picknicken met z’n alle op het veld, springtouwen en samen koffie drinken, daar is altijd de tijd voor bij mij. Mijn man zegt wel eens dat ik moet leren om nee te zeggen, maar ik vind dat nergens voor nodig’.
Haar zus en haar man wonen pas net in Nederland, ze praten met ons mee en Iman vertaald de gesprekken zonder moeite. Op de foto gaat ze ook heel graag, ze heeft namelijk net hele mooie nieuwe tanden en daar is ze heel trots op. Terwijl ze haar lach laat zien deel ik tegeltjes aan het gezelschap uit en vraag ze of ze een mooie quote of boodschap willen achterlaten.
In het Libanees schrijven ze een hele tegen vol, waar vrij vertaald zoiets staat als:
‘In Libanon zijn de mensen vriendelijk en lief, in Nederland is dat net zo’
Ik hoop dat dit zo is, want deze mensen zijn ontzettend open, lief en warm.
Alle drie gaan ze op de foto, en komen daarna weer zitten om te praten en verhalen te delen. Iman laat als afsluiting een bericht achter in het gastenboek met de woorden:
Het leven is mooi
Hoef geen zorgen te maken
De natuur is mooi
De vogels zingen
Ben je gezond;
Dan ben je de rijkste van de wereld
Iman
