Govert (37)
We staan bijna op het punt om de bus in te laden maar er komt een grote man aangelopen die een tikkeltje verlegen aan me vraagt ‘ik was hier door een collega van u naartoe gestuurd?’ In eerste instantie weet ik even niet wat hij bedoelt maar dan leg ik de link met Ema of Ginger, die hem waarschijnlijk hebben geroepen om – als hij tijd had – weer terug te komen. En inderdaad. Govert, zo heet de man, moest eerst nog even werken maar kwam nu toch tussendoor eens kijken wat dit hier allemaal was. Ik vraag hem eigenlijk vrij direct of hij ook op de foto wil. Hij heeft geen ‘tegenzin’. Ik moet lachen. Voordat Govert de bus in stapt vraag ik hem hoelang hij in Alkmaar woont. ‘Nee, nee, ik woon hier niet maar werk hier in de buurt. Al 11 jaar lang’. Dat telt ook, zeg ik lachend. Govert is bedrijfsleider bij het bedrijf Buigstaal, een vakkundig bedrijf in buigwerk. Ik ken het werk niet en vraag hem wat zijn interesse hierin is.
‘Niet eigenlijk. Elf jaar geleden zat ik thuis op de bank met een zware depressie. Ik probeerde er iets van te maken maar het lukte me niet. Mijn vader heeft me van de bank getrokken en ik ben bij hem komen werken, elf jaar later ben ik bedrijfsleider geworden hier’.
Govert verteld dat het werk hem goed doet maar dat ze net weer opgekrabbeld zijn nadat een grote oplichter het bedrijf twee jaar geleden in de greep had. Onder goed vertrouwen heeft de oplichter bijna alles verkocht en zijn er door hem zo’n 400 mensen op straat komen te staan. Het was verschrikkelijk. Het gesprek gaat verder, van oplichters tot aan mensen die niks dan goed met je voorhebben en we dit beide niet begrijpen.
‘Mensen die je leven bewust kapot willen maken, daar begrijp ik helemaal niks van!’
En wat Govert doet om het omgekeerde te doen?
‘Het zijn de kleine dingen in het leven, dat heb ik afgelopen jaren wel geleerd. Afval van de straat rapen, een kat aaien en voor mensen klaar staan als je ziet dat ze het nodig hebben. Hij probeert de wereld een stukje beter te maken daar waar het kan. ‘Hier op het grasveld zie je bijvoorbeeld bijna geen insecten, dan weet je dat het niet goed gaat. Thuis heb ik een klein bijenhuisje staan, dat werkt ontzettend goed. Soms kijk ik naar de verdrietige nieuwsberichten en denk ik; ik kan dat niet verhelpen maar toch blijf ik me vasthouden aan die kleine dingen die ik wel kan doen’.
Op werk spaarde Govert toen hij er net werkte elke week 5 euro, dan kocht hij drop of iets anders lekkers voor zijn collega’s en zag meteen dat het een positieve werking had. En ook onder het gesprek dat we voeren kijkt hij steeds om zich heen, en ook hier op het veld ziet hij het kleine. ‘Is dat speelgoed eendje van jullie?’ Ik zie een klein geel vilten eentje in het gras liggen en pak het op. ‘Nee, die hoort niet bij ons, maar nu wel!’ Roep ik. Ik gooi de eend naar Rick en zeg hem dat we een nieuwe bewoner hebben die met ons meereist in de woonkamer.
Govert en ik moeten ons gesprek afsluiten maar hij gaat eerst nog op de foto. Na de foto komt hij tevreden de bus uit en ik geef hem een visitekaartje met daarop alle gegevens van de Thuisblijvers. Misschien dat hij nog eens langs kan komen, of mensen naar ons toe kan sturen.
‘Ja! Zo’n initiatief vind ik ook mooi, dit helpt mee om de wereld een betere plek te maken’.
Het zit hem in de kleine dingen: drop kopen voor je collega’s, een poes aaien, wat afval rapen en kleine vilten speelgoed eendjes een nieuw thuis geven 🙂
