Twee kindjes spelen met een vriendje de hele tijd in en rondom de huiskamer. Ze lopen rond met takjes, blaadjes en maken tekeningen voor aan onze waslijn. Ook willen ze graag op de foto maar eerst moet hun moeder gehaald worden voor toestemming, dat zijn nou eenmaal de regels.
De moeder (Zhaoyuan) van de twee komt aangelopen. Ze is van Chinese afkomst en spreekt geen Nederlands maar kan het wel een beetje verstaan. Haar kinderen blijven bij haar en helpen wat met vertalen.
Ze vind de huiskamer en het idee van de foto’s een mooi initiatief, ze voelt zich ook gehoord want juist in deze wijk en in deze stad voelt ze zich met haar gezin niet gezien en gehoord.
‘Het is moeilijk om contact te krijgen met de buren. Ze vinden het vaak lastig dat ik de taal niet spreek en omdat wij niet van hier komen, en de enige mensen zijn uit China hier in de wijk voel ik me vaak een buitenstaander. Ik zou dat graag anders zien maar vind het nog spannend om het contact echt aan te gaan, het blijft meestal bij een klein praatje maar een echte vriendschap met de buren heb ik nog niet’.
Haar kinderen spreken wel goed Nederlands, dat leren ze op school. Rick vraagt de kinderen wat e thuis tegel elkaar spreken en hieruit blijkt dat ze thuis Chinees praten en spoort de jongens aan om ook thuis meer Nederlands te gaan praten, zodat er geen taalbarrière meer is en het voor het gezin misschien makkelijk wordt om zich meer thuis te gaan voelen.
De kinderen willen op de foto in de bus maar de moeder moet even goed nadenken, en besluit om de kinderen niet op de foto te laten gaan. Ze is de laatste tijd anders na gaan denken over privacy en social media en vind dat het niet aan haar is om te beslissen of haar kinderen wel of niet op de foto mogen, zelf vind ze haar kinderen nog te jong om daar goed over na te denken.
Ze gaat zelf wel in de bus zitten en laat zich fotograferen, ze hoort immers ook echt bij de gemeente Alkmaar – en hopelijk is dit voor haar een positieve ervaring om vast te houden en verder te groeien.
Ik wens haar en haar gezin veel geluk toe, en ik hoop dat ook de buurtbewoners hun gezin zullen omarmen, we zijn immers met elkaar – en kunnen het niet alleen!
