Na zijn eerste kopje koffie vraag ik of Harry (75) nog een bakkie wilt. ‘’Heb je ook bier?’’ vraagt hij. ‘’Dat kunnen we vast regelen. Hij vertelt dat hij een rasechte Alkmaarder is.
‘’Ik heb 41 jaar voor gemeente Alkmaar gewerkt, waarvan 17 jaar in de brugbediening in de grote bedieningskamer bij de Tesselsebrug. Vanaf die plek bedienen we alle bruggen in Alkmaar.’’ Ik vraag hem wat hij daar allemaal heeft meegemaakt. ‘’Nou, sla je pagina van je kladblok maar even om, want dat is heel wat!’’ Terwijl hij dit zegt, sla ik haastig een pagina om. ‘’Bij de Huiswaarderbrug was er een keer een vreselijk ongeluk. De slagbomen waren net dicht terwijl er een motorrijder met een grote snelheid aan kwam rijden. Hij ging er dwars doorheen, maar heeft het wonder boven wonder overleeft.’’ Terwijl hij een slok van zijn bier neemt, zegt hij dat hij nog een verhaal heeft. ‘’De Ringersbrug, die loopbrug bij de overstad, daar gingen zo vaak mensen nog onder de slagboom door omdat ze weten dat de brug niet schuin omhoog gaat. Ik moest de brug dan altijd stopzetten.’’
Harry kan nog uren verder praten over hoe hij zijn vrouw heeft ontmoet. ‘’We kennen elkaar al sinds we drie jaar oud waren van de peuterschool. Toen wisten we nog niet dat we een ding hadden.’’ Ze hebben letterlijk een lange tijd om elkaar heen gedanst. ‘’We zaten op dezelfde dansles. We deden de Engelse wals, rumba en Cha Cha Cha. Toen we 25 waren gingen we al snel trouwen.’’
Ik vraag aan Harry waar zijn vrouw nu is. ‘’Ze is bij een zorgboerderij. Hier gaat ze drie keer per week naar toe. Ze heeft de ziekte van ADCA waardoor ze invalide is en ik veel voor haar moet zorgen. Als ze bij de zorgboerderij is, kan ik afspreken met vrienden of andere dingen doen.’’ Als ik vraag hoe het over het algemeen met hem gaat, is het antwoord:
‘’Niet zo goed. Ik word ouder en ik vergeet veel.’’
