‘’Wilt u koffie?’’, vraag ik aan mevrouw Schat. ‘’Wat zeg je? Ja mijn gehoor is niet meer van wat het geweest was?’’, zegt de 91-jarige vrouw terwijl ze naar haar oor wijst. ‘’WILT U KOFFIE?’’, zeg ik nog eens luid en duidelijk. ‘’Ja lekker!’’ Mevrouw Schat vertelt dat ze rond haar pensioen vanuit Amsterdam naar Alkmaar is verhuisd. ‘’Hoor je dat aan mijn stem? Dat ik een Amsterdammer ben?’’, valt reuze mee zeg ik.
Haar man is een tijd geleden overleden. ‘’Denkt u nog vaak aan hem?’’ vraag ik twijfelachtig. ‘’Ja, bijna elke dag. Maar hier in De Alkenhorst hebben we niet samengewoond dus hebben we hier geen herinneringen.’’ Het is bijzonder om te zien hoe vlot en snel mevrouw Schat nog loopt. Ze stapt zo onze hoge ‘Thuisblijvers’ bus in. Bijna iedereen in onze pop-up huiskamer geeft haar een compliment over haar loopkunsten. Ze lijken bijna jaloers, maar tegelijk is mevrouw Schat ook jaloers op hen. Ze ziet weinig mensen. ‘’Alleen elke woensdag komt mijn nichtje langs. Dan gaan we de stad in of richting Heiloo.’’ Verder leest en puzzelt mevrouw Schat graag. ‘’Maar niet te lang hoor, dan zie ik de kleine lettertjes niet meer goed. Als ik deze helemaal niet meer kan lezen, dan hoeft het voor mij ook niet meer.’’
){kind=link}