61 jarige Wil woont al 32 jaar in Daalmeer en al gauw wordt duidelijk hoeveel ze heeft georganiseerd voor de wijk. Ze is goede vriendinnen met Mary die we al eerder gesproken hadden. (lees het hier)
Het begon allemaal met ongelijkheid dat Wil de wereld uit wilde helpen. Het verschil tussen de activiteiten in de “koopwijk” en de “huurwijk” was volgens haar te groot. “Ik weet nog goed dat mijn zoontje thuis kwam en zei ‘mama ik mag niet meedoen, ik heb centjes nodig’ het was voor een schaats activiteit.” Hij moest betalen voor het water en het ijs, beide dingen waar we gewoon gratis gebruik van moeten mogen maken volgens Wil en ze ondernam actie om activiteiten te organiseren waar alle kinderen aan mee mochten doen.
“Zeker in de zomer als je thuis bleef was het best zwaar, zeker die laatste twee weken van de zomervakantie gaan kinderen zich vervelen.”
Ze nam contact op met de JOL en wilde een dergelijk evenement voor kinderen organiseren bij de Oudieplas. Veel kinderen in haar wijk wilde meedoen met de JOL maar moesten anders helemaal naar de Rekerhout. Ze was ontzettend blij over hoe enthousiast de JOL op haar idee reageerde en zocht vrijwilligers en sponsors bij elkaar.
“Kijk zie je dat huis daar op de hoek? Zij verzorgde de vlaaien voor de vrijwilligers, dat vond iedereen zo lekker”
Wil organiseerde hierna ook de straatspeeldagen en vertelt enthousiast over de spellen die ze met vrijwilligers opzette: twister met stoepkrijt groots getekend op de stoep en van oude voetpompen maakte ze paarden die ballonnen konden opblazen. Ze legt uit met hoe weinig middelen ze zo veel lol met elkaar hebben gehad en dat het “paarden pompen” jarenlang een groots succes was. Haar verhalen zijn inspirerend en enthousiasmerend.
En nu? Vraag ik me af. “Tja, de nieuwe generatie moet het oppakken” zegt Wil. “Het werd steeds ingewikkelder om evenementen te organiseren.” Er kwamen steeds meer strenge regels over de verkoop van eten of drinken.
“De wetgeving is vrij streng, daar loop je dan tegenaan.”
Ik vraag me af of Wil het altijd al fijn heeft gevonden in Daalmeer, ze komt oorspronkelijk uit Velsen Noord. “Nee joh, ik weet nog dat ik huilbuien erover had na het krijgen van mijn eerste kind. Zit je hier tussen de nieuwbouw en de vreemde mensen.” Het sloeg om toen haar jongste dochter Wendy naar de basisschool ging. “Toen werd ik overblijfmoeder en algauw ging ik in de feestcommissie.” Er worden gelijk grapjes gemaakt in de huiskamer dat Wil eigenlijk nooit meer uit de feestcommissie is gegaan omdat ze sindsdien altijd veel heeft georganiseerd.
De sfeer in de huiskamer slaat om als Wil vertelt dat ze even bij haar man moet gaan kijken. Die is thuis ernstig ziek en Wil zorgt voor hem. Ze twijfelt om hem ook even mee te nemen naar onze mobiele huiskamer- als hij het trekt vandaag.
“Veel mensen herkennen hem, ik neem nu alle lof voor de organisatie van al die activiteiten maar eigenlijk deden we het samen. Hij was echt de buurtvader.”
