Ferdinand Bolstraat Bergermeer.
We staan op het grasveld van de Oude School, nu omgebouwd tot appartementencomplex. Esdégé-Reigersdaal huurt dertien appartementen op de begane grond en heeft een 24-uurs steunpunt. Drie cliënten delen een woning met elkaar. Verder heeft iedereen een eigen appartement. Tegenover de school staat een basisschool en een nieuw appartementencomplex voor oudere, iets verderop prachtige jaren 30 woningen – een hele diverse wijk dus!
Het is rustig als we aankomen, en het eerste uur komt er niemand onze woonkamer in. Aan de overkant is een tuinman met veel lawaai de heg aan het snoeien, een werkman is bezig met een waterkraan aanleggen en er laat iemand zijn hond uit. De sfeer van de wijk kunnen we niet goed proeven, het lijkt er doodstil en de mensen schuchter. Maar niks blijkt minder waar te zijn..
Na ongeveer anderhalf uur kijken, zitten, kletsen en koffie drinken komt er een moeder met twee dochters aangelopen en begint het te stromen. Van twee uur niks, krijgen Rick en ik het in een keer druk, de woonkamer loopt rond half vier opeens stampens vol, families komen samen en wel 10 kinderen zitten rondom de tafel tegeltjes te schilderen, te kletsen, spelletjes te spelen en koekjes te eten.
De ouders kennen elkaar allemaal van de buurt en staan druk met elkaar te kletsen rondom de huiskamer. Ook komt er een bewoner van de Oude School met een vriendin aangelopen en komt bij ons zitten. Ik snap er niks van, hoe kan de sfeer zo omslaan? Wat blijkt? Dit schijnt een fantastische buurt te zijn met HEEL VEEL kinderen, er spelen soms wel 30 kinderen hier aan het plein. Maar iedereen is met vakantie, en dat maakt van de levendige wijk opeens een stille.
