In de straat woont ook een jonge buurman. Hij oogt stoer en relaxt. Met slippers, zwarte joggingbroek en een petje zie ik hem voetgolfen met kinderen uit de straat. Het zijn niet zijn eigen kinderen maar hij kent ze allemaal en ik zie dat ze dol op hem zijn.
“Moet jij geen jas aan joh? Ik zou het wel doen hoor lieverd. ‘t Is een beetje aan het waaien. Nee niet? Een echt viking ben jij. Viking bloed. Ga maar even voetballen met je vriendinnetje. Hup.” grapt hij naar een van zijn buurmeisjes. “Het zijn vooral de mensen met kinderen hier die elkaar veel zien en buiten zitten.” zegt de buurvrouw. “Maar hoe komt het dan dat al die kinderen zo dol zijn op jou?” vraag ik aan de stoere jonge buurman. “Ik had de laatste maanden veel tijd want ik zat even ziek thuis. Nu niet meer hoor. Ik ben bedrijfsleider bij een staalconstructiebedrijf in Haarlem.” Hij klinkt een beetje Amsterdams maar vertelt me dat hij in Egmond is opgegroeid en al vrij snel naar is Alkmaar verhuisd. “M’n privéleven zat veel hier dus dan is de keuze makkelijk gemaakt.
Ik wou gewoon een knap huis hebben en niet veel kloten en het is allemaal netjes hiero.” Hoewel, het onkruid staat vaak torenhoog vertellen de buren. “Vorige keer moest een maatje van mij het doen. Het stond verdomme tot zo hoog joh.” Ik probeer hem op de foto te krijgen maar hij zegt: “Neeeee, ik ben net wakker. Heb nog een kater. Was gisteren bij Café ‘t Hartje.” Als ik aan de buren vraag of ze nog ergens tegenaan lopen in de wijk antwoordt de jonge buurman gelijk: “Ja die meeuwen ben ik helemaal spuugzat. Ze beginnen al om half vijf. Gelukkig moet ik vroeg op maar ik slaap met de ramen dicht. Ben jij ook van het regelen? Kan jij ook even organiseren dat die meeuwen weg gaan? Kijk dat onkruid kan me gestolen worden; dan bel ik een maat en die doet desnoods het hele blok. Maar die meeuwen vind ik echt waanzin. In het weekend als je wil uitslapen wordt je gewoon wakker van die pleuris beesten en ze vallen je nog aan ook. Je kan je auto ook om de twee dagen door de wasstraat halen. Het is gewoon een drama.”
De buren denken dat het komt omdat het station Alkmaar Noord zo dichtbij ligt; daar omheen liggen er vaak veel etensresten van reizigers. Die etensresten in combinatie met de platte daken in deze straat zijn een walhalla voor de meeuwen. Er komen allerlei verhalen op tafel van de buren over brutale meeuwen. Een moeder met kind op de arm vertelt: “Ja, vorige week in de binnenstad pakte een meeuw zo een krentenbol uit haar hand! Viel haar zo van achteren aan!” “Ach, en je had nog wel zo’n honger, he lieverd!” zegt de jonge buurman. Hij loopt weg om een buurmeisje te helpen die haar teenslipper is verloren op de fiets. “Is dit nou een eenhoorn op die slipper? Werk jij soms bij Fransie? Fransie Vakantie?” Hij pakt de slipper op en loopt rustig achter zijn buurmeisje aan die al een stukje verder is met haar fiets:
“Geen stress hoor” roept hij achter haar aan. “Daar doen we hier niet aan.”
