Mevrouw Post (76) is de best geklede oma in Alkmaar, of in ieder geval in Huiswaard durf ik te zeggen. Met een hoge zwart en grijze rok met stippen, chique zwarte top met dubbele rits, rode lippen en rode bril stapt ze bij ons de bus in.
Ik ben blij dat ze is gekomen want vanaf het moment dat ik haar zag lopen wilde ik weten waar ze haar kleren koopt. De buren vertelden me ook al eerder in onze huiskamer: “Mevrouw Post heeft altijd zulke prachtige kleding aan: vaak met rode tinten.” Meneer Post (79) heeft een rode Ajax pet op en maakt veel grapjes als we een praatje maken. Mevrouw Post spreekt heel netjes maar bij meneer Post hoor ik duidelijk de Amsterdamse roots. “Oorspronkelijk komen we uit Amsterdam maar we hebben ook lang in Ilpendam gewoond.” Mevrouw Post kent alle namen van de kinderen in de straat en de kinderen roepen haar na:
“Hallo mevrouw Post!”
“In het begin dat we hier kwamen wonen waren we vaak scheidsrechter voor de kinderen. Dan deden we wedstrijdjes wie het hardst kon rennen of fietsen. We komen vaak ook op verjaardag van de buurkinderen. Ze zeggen ook allemaal meneer en mevrouw Post. Lief he?”
Ik krijg de indruk dat meneer en mevrouw Post een beetje de opa en oma van de straat zijn. Het voelt om de een of andere reden een beetje filmisch, alsof ik in een Ja Zuster Nee Zuster film ben belandt. “Als de deur open staat komen de kinderen soms binnen. Ze weten in onze keuken precies de la waar de rozijntjes liggen.” zegt mevrouw Post lachend.
