Deze zondagochtend komen we met de Thuisblijvers bus aan op een betegeld speelpleintje met nep gras in Huiswaard. Er is een kleine glijbaan met een schommel. De huizen in de straat zien er nieuw en netjes uit. Tegenover ons staat een flatje waar op de eerste verdieping mensen begeleid wonen.
Langzaam kijken de eerste bewoners al uit het raam of van hun balkon. Bij het opbouwen komen er gelijk twee kinderen met ons kletsen en later wel een stuk of 7. “Wanneer voel je je ergens thuis?” vraag ik de kinderen. “Als er een bank is!” zegt de een terwijl hij naast me neerploft op de bank.
“Als het ergens lijkt op mijn eigen kamer.” zegt de ander.
Langzaam druppelen ook de buren de huiskamer binnen. Het is een ontzettend gezellige ochtend vol verhalen en de buurtbewoners vinden het ook gezellig: “Ik zie je altijd lopen maar ik weet eigenlijk helemaal niet hoe je heet.” Onder het genot van koffie en koek is daar deze ochtend verandering in gebracht.
