Kim (36) en Cecile (35) wonen boven de winkels in De Mare: “Wij zitten aan de goede kant.” lachen ze. Het zijn buurvrouwen maar ook wel vriendinnen zeggen ze lachend. Dat is te voelen want ze zetten een gezellige sfeer neer en betrekken ook voorbijgangers af en toe in een praatje.
“Gluren bij de buren is hier wel echt een ding.” vertellen ze. Iedereen kan kennelijk makkelijk bij elkaar naar binnenkijken. “En als de buurman zijn balkondeur open zet komt er soms een enorme wietlucht naar buiten.” De Mare heeft twee gezichten leggen ze uit: het is levendig en er is altijd wat leuks te beleven maar zodra het donker wordt zijn er ook zwervers en junks in het winkelcentrum te vinden.
“Ik laat mijn kinderen niet alleen buiten spelen hier.” zegt Cecile.
Kim vertelt dat als ze ‘s ochtends de hond uitlaat ze soms het glas uit de glijbaan moet halen. “Je doet er niks aan.” zeggen ze allebei. Er is nu een alcoholverbod in het winkelcentrum maar in de avond is er toch nog vaak overlast.
Cecile vertelt dat ze ooit haar zoontje kwijt was in de Mare: “Ik zei: ‘je mag nog drie keer van de glijbaan dan gaan we naar huis’ en ik draai me om en hij is nergens te bekennen.” In paniek ging ze op zoek naar haar zoontje maar wat bleek, de mannen die altijd een drankje lustte en overlast konden veroorzaken op het bankje in De Mare stonden allemaal op om te helpen zoeken. “Twee mannen zeiden: we hebben een verbod om in de supermarkt te komen maar we hebben daar omheen gezocht en daar was ‘ie niet.” Gelukkig werd met hulp van de mannen het zoontje heel snel gevonden.
“Ach, er valt hier inderdaad altijd wat te lachen maar ook altijd wat te klagen.” zegt Kim.
Als ik de dames vraag of ze hier gelukkig zijn met hun woning zeggen ze allebei: “We willen weg, maar niet te ver hoor! Maximaal tien minuten hier vandaan. Nee, dat is eigenlijk al te ver!” lachen ze. Net iets meer ruimte, groen en rust zoeken ze, maar zeker niet te ver van alle reuring in het winkelcentrum. Op dat moment loopt buurvrouw Tienie van in de tachtig langs, Kim en Cecile lachen en maken een praatje met haar. “Tienie heeft vaak de voordeur open op de galerij en dan loopt mijn zoontje zo bij haar naar binnen om haar een knuffel te brengen. Zo lief, hij is gek op haar.” Wat een gezelligheid creëren deze twee buurvrouwen samen op het bankje.
